فرهنگ لغت شبکه های کامپیوتری

فرهنگ لغت شبکه های کامپیوتری

هر علمی واژه ها و ادبیات مخصوص به خود را دارد. واژه های هر علمی نیاز به دانستن مفهوم آن واژه را ایجاب می نماید. شبکه های کامپیوتری هم مانند علوم دیگر واژه های اختصاصی دارد که در این مقاله به تعدادی از آنها می پردازیم. فرهنگ لغت شبکه های کامپیوتری

پشته پروتکل چیست؟

 انتقال داده ها از طریق یک شبکه مستلزم آن است که هم فرستنده و هم گیرنده در مورد شکلی که داده ها خواهند داشت به توافق برسند. این بدان معناست که تجهیزات شبکه باید از پروتکل های یکسانی برای برقراری ارتباط با یکدیگر پیروی کنند. شبکه های بزرگتر اغلب از اجزای شبکه ای استفاده می کنند که به لایه ها تقسیم شده اند. هدف حفظ یکپارچگی داده ها در طول فرآیند انتقال است. نمونه هایی از این شبکه ها شامل مدل های OSI و TCP/IP می باشد. یک پشته پروتکل به طور همزمان اجرا می شود تا مجموعه ای از پروتکل های شبکه را پیاده سازی کند، که هر مجموعه از قوانینی را که برای اتصال استفاده می کند، تعریف می کند. پروتکل‌ها باید قابلیت همکاری داشته باشند – با اتصالات عمودی بین لایه‌های شبکه و به صورت افقی به هر یک از نقاط پایانی انتقال بسته‌های داده. این پشته ها مهندسان برق را قادر می سازند تا شبکه هایی را تولید کنند که ارتباط یکپارچه بین کاربران شبکه را ارائه می دهد.

مشتریان چیست ؟

هنگامی که کسب‌وکارها داده‌ها را با استفاده از رایانه‌ها یا سرورهای راه دور با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند، رایانه‌های مشتری باید این فرآیند را با تعامل با سرور تسهیل کنند. این به سرور اجازه می دهد تا فایل ها، قدرت پردازش خارجی یا سایر منابع مفید مانند دسترسی به اینترنت/اینترانت را بازیابی کند. دستگاه‌های سرویس گیرنده معمولاً رایانه‌های شخصی هستند که مجهز به نرم‌افزارهای شبکه هستند که می‌توانند اطلاعات را از طریق شبکه درخواست و دریافت کنند. دستگاه های تلفن همراه مانند تلفن های هوشمند نیز می توانند به عنوان مشتری عمل کنند. مهندسان برق مسئول توسعه زیرساخت شبکه ای هستند که به طور موثر با یک مشتری خاص ارتباط برقرار می کند، خواه مشتری یک رایانه شخصی یا یک دستگاه تلفن همراه باشد

سرورها چیست؟

سرورها که به طور کلی تعریف می شوند، برنامه های کامپیوتری میزبان از راه دور هستند که درخواست های رایانه های مشتری را می پذیرند و به آنها پاسخ می دهند. سرورهای اختصاصی آنهایی هستند که برای انجام وظایف خاص طراحی شده اند. آنها با سرورهای ابری متفاوت هستند زیرا مدیران را قادر می سازند تا محیط های فناوری را به طور کامل سفارشی کنند. همچنین انواع مختلفی از سرورها وجود دارد که از جمله آنها می توان به موارد زیر اشاره کرد.

سرورهای اختصاصی پایه

سرورهای اختصاصی پایه به دو دلیل سبک ترین گزینه هاست موجود هستند. اولا، آنها بر روی سرورهای اختصاصی با سیستم عامل های اصلی اجرا می شوند. آنها همچنین مجهز به حداقل مقدار رم و فضای هارد دیسک برای عملکرد موثر هستند.

سرورهای اختصاصی پیشرفته

مهندسان زیرساخت شبکه پیشرفته را نصب می کنند و زمانی که یک سرور پایه منابعی را که یک شرکت برای عملکرد بهینه نیاز دارد ارائه نمی دهد، به یک سرور پیشرفته ارتقا می دهند. سرورهای پیشرفته به طور قابل توجهی سرعت ارتباط و عملکرد کلی شبکه را بهبود می بخشند.

سرورهای اختصاصی پهنای باند

سرورهای اختصاصی پهنای باند برای اجرای فرآیندهایی طراحی شده اند که شامل چندین انتقال داده است. نمونه هایی از این فرآیندها شامل پخش صدا و تصویر است.

سرورهای اختصاصی برنامه

سرورهای اختصاصی برنامه، برنامه های نرم افزاری مختلف میزبان آنلاین را اجرا می کنند. مشخصات سخت افزاری ممکن است بر اساس مقیاس برنامه متفاوت باشد.

سرورهای اختصاصی پایگاه داده

سرورهای اختصاصی پایگاه داده سرورهایی در مقیاس بزرگ هستند که با استفاده از مقدار زیادی قدرت پردازشی کار می کنند. سازمان هایی که حجم عظیمی از داده ها را ذخیره می کنند و به آنها دسترسی دارند، به طور منظم به این نوع سرورها متکی هستند. انعکاس سرور سرورهای اختصاصی سرورهای اختصاصی انعکاس سرور، به مشاغلی که نیاز به محافظت از داده‌های خود دارند، این امکان را می‌دهد تا سرورهای اصلی خود را روی سرورهای یکسان منعکس کنند و همه داده‌ها، فرآیندها و تراکنش‌ها را کپی کنند. این فرآیند یک نسخه پشتیبان قابل دسترسی برای استفاده در صورت وقوع یک رویداد فاجعه بار که سرور اصلی از بین می رود ایجاد می کند.

آدرس های پروتکل اینترنت چیست؟

آدرس پروتکل اینترنت (آدرس IP) رشته ای از اعداد است که هر تجهیزات متصل به شبکه را مشخص می کند. این آدرس نقطه شروع و پایان برای داده های ارسال شده به هر دستگاه شبکه است. هر دستگاهی که می تواند به شبکه متصل شود، مانند لپ تاپ، چاپگر، مودم، روتر و تلفن هوشمند، آدرس IP مخصوص به خود را اختصاص می دهد. به همین دلیل، انواع مختلفی از آدرس های IP وجود دارد.

آی پی خصوصی آدرس‌های IP خصوصی برای اتصال دستگاه‌هایی که نیازی به دسترسی به اینترنت ندارند مفید هستند، زیرا آنها فقط در یک شبکه خصوصی ارتباط برقرار می‌کنند. یکی از نمونه‌های IP خصوصی، چاپگری است که به کامپیوتر خانگی متصل می‌شود

 IP عمومی IP های عمومی آدرس های IP خصوصی را از طریق آدرس IP عمومی مشترک ارائه دهنده خدمات اینترنت به اینترنت متصل می کنند. داشتن چندین IP عمومی برای مشاغل بزرگ غیرمعمول نیست

 IP استاتیک IP های استاتیک آدرس های IP هستند که هرگز تغییر نمی کنند. این نوع آدرس ها به دستگاه های زیرساخت شبکه مختلف مانند سرورها، فایروال ها و روترها اختصاص داده می شوند

آی پی دینامیک IPهای پویا به طور خودکار با استفاده از سرور DHCP (پروتکل پیکربندی میزبان پویا) تغییر می کنند. این آدرس‌ها تنها زمانی تغییر می‌کنند که در یک شبکه تداخلی وجود داشته باشد، مانند زمانی که یک لپ‌تاپ با همان IP به شبکه متصل می‌شود.

هاب های شبکه غیرفعال، فعال، هوشمند و سوئیچینگ چیست؟

یک هاب شبکه چندین دستگاه شبکه را به هم متصل می کند. هاب های غیرفعال داده ها را بین دستگاه ها انتقال می دهند. هاب های فعال سیگنال را در حین انتقال هاب متمرکز و تقویت می کنند. مدیران داده هایی را که از هاب های هوشمند عبور می کنند نظارت می کنند. هاب های سوئیچینگ مقصد هر بسته داده را شناسایی کرده و آنها را به مکان صحیح ارسال می کند.

فایروال ها و روترهای شبکه چیست؟

روترها وسایل الکترونیکی هستند که دارای پردازنده و حافظه دیجیتال هستند و می توانند به چندین شبکه کامپیوتری بپیوندند. بنابراین، آنها می توانند یک شبکه حتی بزرگتر را تشکیل دهند که می تواند در یک مکان واحد باشد یا در چندین مکان پخش شود. مهندسانی که یک شبکه کسب و کار کوچک می سازند به چندین روتر نیاز خواهند داشت که دستگاه های شبکه ای و دسترسی آنلاین چند کاربر نهایی را نیز فراهم می کند.

فایروال‌ها برنامه‌های نرم‌افزاری مبتنی بر امنیت شبکه هستند که تمام داده‌های عبوری از یک روتر را نظارت می‌کنند و اطمینان می‌دهند که تنها ترافیک ایمن از پورت‌های شبکه عبور می‌کند. این یک سازمان را قادر می سازد تا در برابر هکرها، بدافزارها، ویروس ها و سایر اشکال جرایم سایبری محافظت کند. چندین فایروال وجود دارد که مهندسان می توانند از آنها برای محافظت از شبکه ها استفاده کنند. فایروال های نسل بعدی (NGFW) NGFW ها فن‌آوری فایروال سنتی را با قابلیت‌های کاربردی‌تر، مانند حفاظت ضد ویروس یا بازرسی ترافیک رمزگذاری‌شده، تقویت می‌کنند. فایروال های پروکسی فایروال های پروکسی بین دو سیستم پایانی واسطه می شوند. درخواست های مشتری را بر اساس قوانین امنیتی خاص ارزیابی می کند و بر اساس این ارزیابی تصمیم می گیرد که انتقال را بپذیرد یا مسدود کند. فایروال های ترجمه آدرس شبکه (NAT). فایروال‌های NAT به چندین دستگاه که دارای آدرس‌های شبکه مستقل هستند، از طریق یک آدرس IP منفرد دسترسی به اینترنت می‌دهند، در حالی که آدرس‌های IP فردی را مبهم نگه می‌دارند. فایروال های بازرسی چندلایه Stateful (SMLI). فایروال های SMLI از لایه های شبکه، حمل و نقل و برنامه برای فیلتر کردن منابع در برابر منابع قابل اعتماد استفاده می کنند.

شبکه های خصوصی مجازی (VPN) چیست؟

VPN ها اتصالاتی هستند که آدرس های IP را پنهان می کنند و در نتیجه یک شبکه خصوصی و ناشناس از یک پیوند اینترنتی عمومی ایجاد می کنند. این نوع از امنیت غیرقابل ردیابی یک لایه حفاظتی اضافی برای داده های حساس زمانی که کاربر نهایی در یک تنظیمات بالقوه غیر ایمن است، مانند یک هات اسپات عمومی Wi-Fi، اضافه می کند. VPN ها معمولاً با دستگاه های قابل حملی مرتبط هستند که می توانند از راه دور به اطلاعات شبکه دسترسی داشته باشند، مانند لپ تاپ یا تلفن هوشمند. یک مهندس برق باید منابع، اصطلاحات و زیرساخت‌های مورد بحث در اینجا را درک کند تا در هر موقعیتی که نیاز به مهارت شبکه‌های کامپیوتری دارد کار کند. تکمیل مدرک کارشناسی ارشد در رشته مهندسی برق به فارغ التحصیلان این امکان را می دهد تا درک خود را از شبکه های کامپیوتری گسترش دهند و آنها را واجد شرایط بهتری برای پیگیری موقعیت های پیشرفته در این زمینه کنند.

البته مواردی دیگر هم هست که در مقالات بعدی به آنها پرداخت خواهد شد . مثل نرم افزارهای SPYکه اینها برای ردیابی و مراقبت وادین از کودکانشان بکار برده می شود.